Κοπιάστε για κουβεντούλα

Τρίτη 1 Νοεμβρίου 2011

ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ….. ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΧΑΡΕΣ

Οι περασμένες ημέρες στάθηκαν δύσκολες για μένα. Ένα μικροατύχημα, η πίεση του Κώστα που απορυθμίστηκε και έτσι τελευταία δεν επισκεπτόμουν το μπλογκοσπιτάκι μου.
Τα πράγματα φτιάχνουν σιγά σιγά και επανερχόμαστε στα συνήθη.
Το τριήμερο ήταν ήσυχο στο σπίτι μας εν αντιθέσει με τις ταραχές που συνέβησαν ανά την επικράτεια.
Ασχολήθηκα επισταμένως με την κουζίνα και πρέπει να ομολογήσω ότι ….μεγαλούργησα!!
Επειδή μας έφεραν πεσκέσι πολλά μήλα, έφτιαξα μια μηλόπιτα με συνταγή από την μπλογκοφίλη μου nostimessyntagesthsgwgws.blogspot.com
η οποία είναι εξαιρετική!! Τα μικρά την έφαγαν με βουλιμία. Έφτιαξα δύο δόσεις και την μια την έστειλα δώρο στον φίλο του γιού μου, τον καρδιολόγο μας, που κάθε μέρα μας παίρνει τηλέφωνο για να μάθει πως πάει η πίεση του….όμορφου!!
Επίσης έφτιαξα μια σαλάτα από το site tantekiki.blogspot.com πολύ δροσερή και όχι παχυντική, με ντρέσινγκ γιαουρτιού που εγκωμιάστηκε από το τραπέζι της Κυριακής.

Σήμερα όμως γιορτάζει το κοριτσάκι μου το πιο μικρό, έχει τα γενέθλια  του, κλείνει τα  28, και εύχομαι να είναι γερή και καλά με τον άντρα της αν και μου λείπει πολύ μια που μένει μακριά μου.
Σαν χθες μου φαίνεται ότι ήταν όλα τους μικρά. Η πιο ωραία τελικά εποχή, τώρα βέβαια έχουν τις δικές τους ζωές και δόξα το θεό είναι καλά αλλά …..για την μάνα, δεν ξέρω ίσως ακούγομαι υπερβολική, υπάρχει μια νοσταλγία για τον καιρό που η οικογένεια ήταν μαζεμένη.


Τώρα έχουμε βέβαια.. καινούργια μέλη και αυτό είναι εξίσου όμορφο, όμως νοσταλγώ την εποχή που ήταν μικρούλια!

Να ζήσης Κατερινούλα μου, όλα τα  καλά του κόσμου, να έχεις! Και σου εύχομαι να αποκτήσεις και εσύ ένα μωράκι σαν τον βαφτισιμιό-ανιψιό σου!!


Και εγώ και ο μπαμπάς θα σ’ αγαπάμε πάντα και θα σου τραγουδάμε το τραγουδάκι πρώτοι απ’ όλους όπως χθες βράδυ στις 12:01 και θα ακούμε το γέλιο σου και θα χαιρόμαστε! Πάντα θα σ’ αγαπώ πολύ!!

Δευτέρα 26 Σεπτεμβρίου 2011

ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ…

Μου αρέσει να διαβάζω-παρακολουθώ  βιβλία-tv, ένα εξ’ αυτών είναι και τα έργα εποχής. Κατ’ εξοχήν στην Αγγλία του περασμένου αιώνα και  σ’ αυτό έχει βοηθήσει και το BBC με τις εξαιρετικές κατά καιρούς μίνι-σειρές αλλά και κάποιες ταινίες που μπορεί να έχουν  βγει και σε 3-4 εκδοχές σε διαφορετικό χρόνο. Μου αρέσει πολύ η Jane Austen και άλλοι βέβαια συγγραφείς, αλλά εκείνη είναι η αγαπημένη μου.
Τώρα τελευταία ανακάλυψα μια καινούργια σειρά που είναι σε 2 σαιζόν από 7 επεισόδια η κάθε μια. Λέγεται Downtown Abbey  διαδραματίζεται ως επί το πλείστον στην εξοχή στην Αγγλία και αφορά μια οικογένεια τιτλούχων που δυστυχώς δεν έχει κληρονόμο αλλά τρία κορίτσια. Τώρα έχει βγει το 1ο επεισόδιο της 2ης σαιζόν και χρονικά τοποθετείται στον Α’ παγκόσμιο πόλεμο, σε αυτό το επεισόδιο. Δεν έχει να κάνει μόνο με τους ευγενείς αλλά και με τον ….[κάτω κόσμο, τους υπηρέτες] και πως αυτοί διαμορφώνουν την ζωή τους ή πως επηρεάζονται ζώντας με τους ευγενείς και μαθαίνοντας τα προβλήματα τους.
Οι χαρακτήρες των ευγενών  δεν είναι σκληροί, αντιθέτως οικειοποιούνται και συνδράμουν σε τυχόν προβλήματα των υπηρετών. Αλλά και οι υπηρέτες φέρονται σαν να ανήκουν στην οικογένεια. Το προτείνω ανεπιφύλακτα αν υπάρχει δυνατότητα να το παρακολουθήσετε.
Άλλα επίσης έργα που με έχουν συγκινήσει είναι μια σειρά πάλι του BBC, με τίτλο North and South με τον Richard Armitage, Περηφάνια και προκατάληψη, η βερσιόν με την Keira Knightley  είναι εξαιρετική άλλες.
Αν κάποια από εσάς έχει στο νου της κάποιες άλλες σειρές ή ταινίες τέτοιου περιεχομένου, παρακαλώ ενημερώστε με γιατί όπως λέει και η μικρή κόρη μου………μαμά έχεις μεγάλο κόλλημα μ’ αυτά!!!!

Τετάρτη 21 Σεπτεμβρίου 2011

ΕΧΩ ΤΡΑΧΑΝΑ ΑΠΛΩΜΕΝΟ…….


Θα μου πείτε εδώ ο κόσμος χάνεται…..και εσύ το χαβά σου…απλώνεις τραχανά! Ναι αλλά, υπάρχουν σοβαροί λόγοι που γίνεται αυτό:
1]είναι δοκιμασμένη συνταγή [ΑΛΕΞΙΑ ΑΛΕΞΙΑΔΟΥ REALFOOD]
2]τα δύο ζουζούνια μου  τρελαίνονται
3]οι καιροί είναι δύσκολοι και  όλο και ένα πιάτο τραχανάς θα γεμίσει το τραπέζι που το βλέπω πολύ…άδειο φέτος!
Σε απόδειξη  αυτού παραθέτονται φωτογραφίες:



Και αν περάσετε,  κοπιάστε για ένα πιατάκι με όλη μου την καρδιά.

Δευτέρα 19 Σεπτεμβρίου 2011

ΕΙΜΑΙ ΠΟΛΥ ΘΥΜΩΜΕΝΗ…..


Έχω βγει εκτός εαυτού τις τελευταίες ημέρες, πριν τρεις μέρες ήρθε η έκτακτη εισφορά, αναμένεται τα της …ΔΕΗ [τα υπολόγισα περίπου] και σήμερα ανακοινώθηκε ο μισθός του Οκτωβρίου…
Δεν ξέρω αν έκανα καλά και έμεινα στην Ελλάδα, αφού πριν από μερικά χρόνια είχαμε αποφασίσει οικογενειακώς να μεταναστεύσουμε. Δεν ξέρω αν τελικά έβλαψα τα παιδιά μου…..
Ανάθρεψα παιδιά ικανά και χρήσιμα και το μόνο που θέλουν είναι να μπορούν να δουλέψουν και να δημιουργήσουν και όχι να γίνουν …άθλιοι!
Είμαι πολύ θυμωμένη, με όλους αυτούς που δεν στερούνται τίποτα που δεν τους αγγίζει τίποτα και εγώ πρέπει να υποστώ την άθλια οικονομική κατάσταση  που στην τελική δεν ευθύνομαι εγώ, χώρια το συναίσθημα της ντροπής μια που ζητιανεύω χρήματα  ως πολίτης  μιας χώρας που έχει καταστραφεί οικονομικά.
Δεν θα με κάνετε…….ρεμάλια, να μισήσω την χώρα μου, να ντρέπομαι που ζητάω ελεημοσύνη από ανθρώπους που θα έπρεπε να υποβάλλουν τα σέβη τους κάθε φορά που αναφέρονται στη χώρα μου και τον πολιτισμό της.
Ρεμάλια, αν δεν υπήρχαμε εμείς θα ήσασταν ακόμα απολίτιστοι, αχρείοι, και αναξιοπρεπείς. Σας διδάξαμε πολιτισμό, κουλτούρα για να γίνετε άνθρωποι.
Όφου, όφου…..είμαι πολύ θυμωμένη………

Τετάρτη 14 Σεπτεμβρίου 2011

ΕΠΕΣΤΡΕΨΑ…


Μπορεί να μην έγραφα, μπορεί να μην σχολίαζα αλλά διάβαζα τα αγαπημένα μου μπλογκόσπιτα και συμμεριζόμουν πολλές από τις απόψεις.
Εμείς περάσαμε ένα ήσυχο καλοκαίρι, δεν πήγαμε πουθενά αλλά ο τόπος μας  επιτρέπει ν α μπορούμε να κάνουμε μικρές αποδράσεις μια που η θάλασσα μας  είναι στα πόδια μας.
Έχω θυμώσει με όλα αυτά που γίνονται στην πατρίδα μας αλλά ……..
Τα σχολεία άρχισαν και η καθημερινή διαδρομή για το …κολείο μας!!! άρχισε πάλι.
Καλό χειμώνα μπλογκό-σπιτάκι μου, καλό χειμώνα σε όλους.

Τετάρτη 6 Ιουλίου 2011

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΑ ΠΑΤΡΙΑ

Επέστρεψα από την Αθήνα και αυτή τη φορά το αίσθημα που κουβαλώ είναι διαφορετικό από τις άλλες φορές. Όταν πήγαμε γινόταν τα γεγονότα στο Σύνταγμα. Χρειάστηκε να χρησιμοποιήσουμε το μετρό και αναγκαστικά περνώντας από το Σύνταγμα …μυρίσαμε λίγα χημικά!!
Η κατάσταση ήταν περίεργη, οι άνθρωποι έβλεπες στα μάτια τους την οργή, τα  πρόσωπα τους βαμμένα  άσπρα για προστασία, ένας θυμός διάχυτος παντού, μια  απογοήτευση και θλίψη στα μάτια τους.
Μακάρι  να είναι για λίγο διότι είναι πολύ θλιβερή εικόνα.
Και βέβαια με περίμεναν οι αγάπες μου…..και όλα καλά!!

Τρίτη 28 Ιουνίου 2011

ΚΥΡΙΑΚΗ ΚΑΙ ΓΙΟΡΤΗ ΓΕΝΕΘΛΙΩΝ

Την Κυριακή που πέρασε κάναμε τα γενέθλια του Γιαννάκη. Η τούρτα…υπερπαραγωγή και ο μικρός άναυδος από το θέαμα.
Περάσαμε πολύ ωραία, η κόρη μου κατέπληξε με τα εδέσματα της,  τα δωράκια για τα μικρούλια. Μουσική, φωνές …..όλο το πακέτο!!!
 Ο ήρωας του.....ο Spiderman!!!!


 Με την Ελευθερίτσα......καρδιακή φίλη και την Άννα-Μαρία, αναμένοντας!!!

Η Εφρίνα...ανομολόγητος έρωτας.....ακόμη!!!

Η αποθέωση του πάρτυ......
Ήταν πολύ όμορφα, να ζήσεις Γιαννάκη μου.

Είχαμε και ακόμα μια τούρτα σε περίπτωση που η Άννα-Μαρία ...έπεφτε στα πατώματα....αλλά δεν την παρουσιάσαμε, δεν την άγγιξε για να μην την φάει κανείς, κοιμήθηκε με τα κεράκια  στο χέρι στην περίπτωση που θα την ανάβαμε αφού είχε κοιμηθεί.Ήταν μόνο για να την βλέπουμε!!!Ξέρω θα σκεφθείτε ότι την καλομαθαίνω αλλά.....οι παππούδες είναι για να κακομαθαίνουν τα εγγόνια και οι γονείς για να δείχνουν το ...σωστό.[με βολεύει αυτό και το έχω υιοθετήσει, συζήτηση κομμένη!!] Ο γαμπρός μου ο Βαγγελάκης θα γελάει τώρα αλλά εγώ........αγαπώ πολύ, τι να κάνω!!!


Αυτές τις μέρες πέρασα όμορφα, ήρθε η μικρή μου κόρη από την Αθήνα και έτσι είχα και τα τρία μου παιδιά μαζί ύστερα από αρκετούς μήνες.
Από σήμερα αρχίζει μια δύσκολη εβδομάδα για μένα. Θα λείψω λίγες μέρες και…..ελπίζω να πάνε όλα καλά…
Θα σας σκέφτομαι και μέχρι να συναντηθούμε να είστε όλοι καλά.






Τετάρτη 22 Ιουνίου 2011

Θα ξανασυναντηθούμε....

Σήμερα ήταν μια συγκινητική μέρα στο γραφείο, μας αποχαιρέτησε η μια από τις τρεις που είμαστε στο γραφείο λόγω σύνταξης.
Τελικά είναι περίεργο συναίσθημα  να ξέρεις ότι αύριο δεν θα χρειαστεί να ξυπνήσεις νωρίς, να  ετοιμαστείς  γρήγορα γιατί ο χρόνος κυλά γρήγορα και να πρέπει να φύγεις. Όμως όπως της είπα κιόλας,  να μην στεναχωριέται γιατί ένας κύκλος κλείνει αλλά έρχονται τα καλύτερα…περισσότερο χρόνο για τον εαυτό σου αλλά και για τους γύρω σου. Κινείσαι σε πιο χαλαρούς ρυθμούς και νομίζω ότι απολαμβάνεις καλύτερα και πιο ουσιαστικά  τα γύρω.
Γλυκόπικρη η γεύση νομίζω…
Ας είναι καλά να μπορέσει να χαρεί την σύνταξη της και μακάρι να μπορέσω [το σκέφτομαι σοβαρά να το ψάξω αν μπορώ να αποχωρήσω τώρα] και εγώ να φύγω γερή από την υπηρεσία [νομίζω ότι αυτό είναι το σημαντικό], να μπορείς να χαρείς  τον χρόνο την σύνταξη σου.
Θα ξανασυναντηθούμε Τασούλα,  απλά θα είναι σε άλλους χώρους  και θα είναι για να χαρούμε και μόνο!!!

Κυριακή 19 Ιουνίου 2011

ΣΑΒΒΑΤΟ 18 ΙΟΥΝΙΟΥ, ΓΕΝΕΘΛΙΑ ΤΟΥ ΜΠΑΜΠΑ ΜΑΣ

Επεράσαμε όμορφα, όμορφα……..
  
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΤΟΥΣ ΜΠΑΜΠΑΔΕΣ


Για τον μπαμπά μου,
Ήσουν πάντα δίπλα μου και πάντα ο ένας καταλάβαινε τον άλλο χωρίς πολλές κουβέντες. Μου έμαθες  όλα όσα γνωρίζω και όλα όσα προσπάθησα να περάσω στα παιδιά μου, μου έμαθες να κολυμπώ, να διαβάζω, να γράφω και μου έδωσες το ποδήλατο σου για να μάθω. ήσουν ο ήρωας μου και ο άνθρωπος που κατέφευγα πάντα όταν με απασχολούσε κάτι. Επειδή η μαμά δούλευε και εσύ είχες  πιο πολύ ελεύθερο χρόνο  περνούσαμε πολλές ώρες μαζί, με πήγαινες για μπάνιο, ανησυχούσες μαζί μου για τα μαθήματα και ήσουν πάντα πιο διαλλακτικός στην ώρα επιστροφής στο σπίτι. Προσπάθησες να μου μάθεις να ξεχωρίζω το καλό από το κακό και να εκτιμώ τους ανθρώπους. Να τους δικαιολογώ όταν γίνονται παράλογοι και να συγχωρώ τα λάθη τους. Πέρασες δύσκολα, ο πατέρας σου έφυγε πολύ νωρίς και ότι δεν πρόλαβες να πάρεις φρόντισες να το δώσεις απλόχερα. Στήριξες όλες μου τις αποφάσεις και ήσουν ο πιο καλός μου φίλος. Θυμάμαι τα μάτια σου και την χαρά σου όταν γνώρισες την Άννα-Μαρία [την εγγονή μου]. Μαζί περάσαμε τις δυσκολίες της αρρώστιας σου όμως μας χώρισε ο θάνατος. Μου λείπει το χάδι σου, η  αγκαλιά σου όμως…μπαμπακούλη μου είσαι μέσα μου, σε νοιώθω δίπλα μου και θέλω να ξέρεις αν μ΄ ακούς ότι σ’ αγαπώ πολύ και θα σ΄ αγαπώ για πάντα, ώσπου  να έρθω να σε συναντήσω γιατί πιστεύω ότι απλώς μας χώρισαν και κάποια στιγμή θα συναντηθούμε και μέχρι να γίνει αυτό, σε παρακαλώ, να προσέχεις την μαμά, σ’ αγαπώ μπαμπά μου…..

Για τον πατέρα των παιδιών μου,
Ότι και να πω για σένα  είναι λίγο. Έκανες  και κάνεις ότι περνά από το χέρι σου για  να είναι τα παιδιά μας καλά. Είσαι πάντα υπομονετικός μαζί τους τρυφερός και αν προσέξεις την κουβέντα [ο μπαμπάς μου] πως ακούγεται από τα στόματα τους θα καταλάβεις, τι εννοώ. Στάθηκες βράχος
για τα παιδιά και ομπρέλα όταν σε είχαν ανάγκη, καλύτερα και από μάννα και αυτό σου το αναγνωρίζουν όλοι. Η πιο συγκινητική στιγμή για μένα που έχει χαραχτεί στη μνήμη μου είναι όταν συνόδευσες τις δύο μας κόρες στην εκκλησία και μετά ο πρώτος χορός πριν τις παραδώσεις στους συντρόφους τους. Και τώρα επαναλαμβάνεσαι με την εγγονή σου, προστατευτικός, επικριτικός  με τακτ [μόνο εσύ έχεις αυτό το χάρισμα] και τελείως λυγισμένος όταν ο Γιαννάκης σου εκφράζει την αδυναμία που σου έχει. Να ζήσεις, αγάπη μου μια που χθες είχες τα γενέθλια σου, να ζήσεις και θέλω να ξέρεις είμαι πολύ περήφανη που είσαι στη ζωή μου.
Σ’ αγαπώ , μπαμπά-παππού Κώστα!!





Σάββατο 18 Ιουνίου 2011

ΠΑΡΟΥΣΑ…

Αν και τις τελευταίες μέρες οι δουλειές ήταν ατελείωτες, αν και το internet ήταν και αυτό κακοδιάθετο, αν  και  η διάθεση λόγω των γνωστών προβλημάτων που αντιμετωπίζει κάθε οικογένεια  [η δική μου δεν εξαιρείται]  ήταν άσχημη, παρ’ όλα αυτά παρακολουθούσα όσο μπορούσα τις μπλογκ-φίλες μου.
Οι μέρες πέρασαν χωρίς να το καταλάβω, δουλεύω πρωί- απόγευμα και τα τελευταία Σ/Κ τα μάλλινα είχαν κλέψει όλη μου την προσοχή.
Σε γενικές γραμμές είμαστε καλά όλοι αν εξαιρέσεις ένα μικροατύχημα που είχε ο γαμπρός μου αλλά ευτυχώς  είναι όλα καλά. Πριν λίγες μέρες  υπέγραψαν και τα συμβόλαια για το οικόπεδο τους, ας είναι γεροί να μπορέσουν να κτίσουν το σπιτάκι που ονειρεύονται.
Στον παιδικό που πηγαίνουν τα εγγόνια μου έκαναν και την καθιερωμένη γιορτή της λήξης του σχολικού έτους. Παρευρέθηκα στην μια,  του Γιαννάκη, έβλεπες όλα τα ζουζούνια να τραγουδούν και να χαιρετάνε… και ήθελες να τα….ζουλήξεις!![Ο όμορφος που ατενίζει το….μέλλον!!, χαζογιαγιά!!]
Η κόρη μου είχε ετοιμάσει και δωράκια μια που  την προηγούμενη είχε τα γενέθλια του ο μικρός μας  και έτσι αποχαιρετίσαμε την σχολική χρονιά τραγουδώντας για το ελαφάκι, το κουνελάκι και όλα τα συναφή ζώα του δάσους.
Σε μερικές μέρες έρχεται και το κοριτσάκι μου από την Αθήνα για λίγες μέρες και έτσι λίγο θα αλλάξει το τοπίο!!
Κατά τ’ άλλα χαιρετίζω τα αγαπημένα μου μπλογκόσπιτα.
Αυτά τα νέα μας…..εις άλλα με υγεία………

Τετάρτη 18 Μαΐου 2011

Ένα γελαστό μεσημεράκι....

Σήμερα είναι Τετάρτη 18/5/2011, έχει αρχίσει και μυρίζει καλοκαιράκι.
Προσπαθώ να βγάλω τα καλοκαιρινά!!
Χθες έλαβα ένα πολύ ευχάριστο mail από τον ξάδελφο μου τον Νίκο,  από τις ΗΠΑ. Χάρηκε πολύ που του έγραψα. Τα πράγματα είναι λέει, πολύ δύσκολα και εκεί. Και που δεν είναι; Έχω αρχίσει και φοβάμαι από αυτά που ακούω τριγύρω μου. Τα καταστήματα κλείνουν το ένα μετά το άλλο, ο κόσμος διαμαρτύρεται ότι δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα.
Χθες επειδή ο παιδικός σταθμός είχε τρίωρη στάση πήγαμε με τον Κώστα και πήραμε την Άννα-Μαρία και τον Γιαννάκη και πήγαμε και προσκυνήσαμε στον Άγιο Κων/νο το Τίμιο Ξύλο από την Παναγία Σουμελά που έχει έρθει, διότι γιορτάζονται τα 75 χρόνια  από την θεμελίωση της εκκλησίας στο Βόλο [Κωνσταντίνεια].
Μετά βέβαια επισκεφθήκαμε και την παιδική χαρά πίσω από την εκκλησία, χαμός!! Ο Γιαννάκης έτρεχε παντού και η γιαγιά προσπαθούσε να τον φτάσει!!!! Ζωή να ‘χει το αγοράκι μου έχει πολύ ενέργεια! Η Άννα-Μαρία πάντα πιο συνεργάσιμη. Ουφ…..πρέπει να μεγάλωσα πολύ…….
Μετά πήγαμε σπίτι και  ήρθε ο μπαμπάς τους και τους πήρε. Το απόγευμα πάλι δουλειά.
Αύριο ξεκινά μια καινούργια μέρα…..

Τετάρτη 11 Μαΐου 2011

ΑΦΟΥ ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ ΑΣ ΟΝΕΙΡΕΥΤΟΥΜΕ......

ΣΥΓΝΩΜΗ….

Επειδή είμαι καινούργια στο χώρο των μπλογκόσπιτων [λέξη και αυτή], προσπαθώ να μάθω τις λειτουργίες του γι’ αυτό συγνώμη για τις πολλές αλλαγές. 

Πριν αρκετό καιρό βρήκα σε κάποιο blog  δεν θυμάμαι που, το παρακάτω κείμενο, μου έκανε πολύ εντύπωση και το μοιράζομαι μαζί σας.


ΜΙΑ ΣΟΦΗ ΓΙΑΓΙΑ


Το παρακάτω κείμενο γράφτηκε από μια κυρία 90 ετών σήμερα, τη Regina Brett, πρώην δημοσιογράφο στο Κλίβελαντ του Οχάιο.
"Για να γιορτάσω τα γενέθλιά μου, έγραψα κάποτε στη στήλη μου στην εφημερίδα, τα 44 πράγματα που μου έμαθε η ζωή. Ήταν το πιο... πετυχημένο άρθρο που έγραψα ποτέ:
1. H ζωή δεν είναι δίκαιη, αλλά ακόμα κι έτσι είν' ωραία.
2. Όταν αμφιβάλλεις για κάτι, απλά κάνε το επόμενο μικρό βήμα.
3. H ζωή είναι πολύ μικρή για να χάνεις χρόνο μισώντας τον οποιονδήποτε.
4. Αν αρρωστήσεις, δε θα σε κοιτάξει η δουλειά σου. Θα σε κοιτάξουν οι φίλοι και η οικογένεια σου. Μη χάνεσαι.
5. Πλήρωνε τις πιστωτικές σου κάθε μήνα.
6. Δε χρειάζεται να κερδίζεις σε κάθε διαφωνία. Συμφώνησε με το να διαφωνείς.
7. Κλάψε παρέα με κάποιον. Είναι πιο εύκολο να συνέλθεις απ' ό,τι αν κλαις μόνος.
8. Δεν πειράζει να θυμώνεις με τον Θεό. Το αντέχει.
9. Βάζε στην άκρη για τη σύνταξή σου από τον πρώτο σου μισθό.
10. Απέναντι στη σοκολάτα κάθε αντίσταση είναι μάταιη.
11. Συμφιλιώσου με το παρελθόν σου, για να μην καταστρέφει το παρόν σου.
12. Δεν πειράζει αν σε δουν τα παιδιά σου να κλαις. Άσ' τα να το κάνουν.
13. Μη συγκρίνεις τη ζωή σου με των άλλων. Δεν έχεις ιδέα τι νόημα μπορεί να έχει το δικό τους το ταξίδι.
14. Αν μια σχέση πρέπει να κρατιέται μυστική, τότε δεν πρέπει να την κρατάς εσύ.
15. Τα πάντα μπορεί να αλλάξουν μ' ένα ανοιγοκλείσιμο των ματιών. Αλλά μην ανησυχείς. Ο Θεός δεν τρεμοπαίζει τα βλέφαρά του.
16. Πάρε μια βαθιά ανάσα. Ηρεμεί το μυαλό.
17. Ξεφορτώσου ό,τι δεν είναι χρήσιμο, όμορφο ή γεμάτο χαρά.
18. Ό,τι δε σε σκοτώνει πράγματι σε κάνει δυνατότερο.
19. Ποτέ δεν είναι αργά για να έχεις μια ευτυχισμένη παιδική ηλικία. Αλλά τη δεύτερη φορά εξαρτάται από σένα.
20. Όταν είναι να κυνηγήσεις αυτά που αγαπάς στη ζωή, μη δεχτείς ποτέ το όχι.
21. Άναψε τα κεριά, στρώσε τα καλά σεντόνια, φόρεσε τα ακριβά εσώρουχα. Μην τα φυλάς για ειδικές περιπτώσεις. Κάθε μέρα είναι ειδική περίπτωση.
22. Προετοιμάσου για όλα. Και μετά ακολούθησε το ρεύμα.
23. Γίνε εκκεντρικός τώρα. Μην περιμένεις να πάρεις σύνταξη για να φορέσεις μοβ χρώμα!
24. Κανείς δεν είναι υπεύθυνος για την ευτυχία σου παρά μόνο εσύ.
25. Σε κάθε αποκαλούμενη "καταστροφή" σκέψου: "Σε 5 χρόνια, αυτό θα έχει καμία σημασία;".
26. Πάντα να επιλέγεις τη ζωή.
27. Συγχώρησε σε όλους τα πάντα.
28. Το τι πιστεύουν οι άλλοι για σένα δεν είναι δική σου δουλειά.
29. Ο χρόνος θεραπεύει σχεδόν τα πάντα. Δώσε χρόνο στο χρόνο.
30. Όσο καλή ή κακή κι αν είναι μια κατάσταση, θα αλλάξει.
31. Μην παίρνεις τον εαυτό σου τόσο στα σοβαρά. Κανείς άλλος δεν το κάνει.
32. Πίστευε στα θαύματα.
33. Ο Θεός σ' αγαπάει επειδή είσαι αυτός που είσαι, όχι για κάτι που έκανες ή δεν έκανες.
34. Μην παρακολουθείς τη ζωή. Βγες μπροστά και εκμεταλλεύσου την πλήρως τώρα.
35. Το να γερνάς είναι καλύτερο από την εναλλακτική λύση: να πεθαίνεις νέος.
36. Τα παιδιά σου θα ζήσουν μόνο μία παιδική ζωή.
37. Το μόνο που έχει σημασία τελικά είναι ότι αγάπησες.
38. Βγες έξω κάθε μέρα. Τα θαύματα παραμονεύουν παντού.
39. Αν όλοι ρίχναμε τα προβλήματά μας σε ένα σωρό δίπλα δίπλα, θα αρπάζαμε τα δικά μας πίσω.
40. Η ζήλια είναι χάσιμο χρόνου. Έχεις ήδη όλα όσα χρειάζεσαι.
41. Τα καλύτερα έπονται.
42. Ό,τι διάθεση και να έχεις, σήκω, ντύσου και πήγαινε εκεί που έχεις να πας.
43. Ενέδωσε.
44. Η ζωή δεν είναι τυλιγμένη με κορδέλα, δεν παύει όμως να είναι δώρο."





Κυριακή 8 Μαΐου 2011

Ενόψει της ημέρας….

Θα σας διηγηθώ μια ιστορία που άλλαξε της ζωής μου τα μονοπάτια πριν πολλά χρόνια.
Εν έτη  1981, ζούσε ένα κορίτσι που το έλεγαν Άννα ήταν 17 χρονών, ανέμελα παιδικά χρόνια και εφηβικά, δύο γονείς που την λάτρευαν  και κάπου εκεί….γνώρισε τον Κώστα, 30 χρονών με δική του δουλειά, όμορφος άντρας και καλλιεργημένος με δική του δουλειά, ξαφνικός έρωτας, αγάπη πολύ, με το που την γνώρισε της εμπιστεύθηκε την ιστορία του που τον πλήγωνε τόσο πολύ. Ενώ στα 25 του ξεκίνησε με όνειρα να φτιάξει την δική του οικογένεια και αφού απόκτησε 2 παιδιά , ένα αγοράκι  το Σάββα και ένα κοριτσάκι τη Ρηνούλα  ξαφνικά η μοίρα, οι τόσο επιπόλαιες επιλογές, η αγάπη να μην ήταν τόσο ισχυρή, κάτι απ’ όλα αυτά και ίσως και άλλα που δεν γνωρίζω έκαναν την μητέρα αυτών των παιδιών και σύζυγο του Κώστα να τους εγκαταλείψει ένα βράδυ και στη συνέχεια υπογράφοντας ένα παλιόχαρτο να βγάλει από τη ζωή της παντελώς αυτή την οικογένεια. Ο Κώστας συντετριμμένος από αυτή την έκβαση προσπαθούσε να μαζέψει τα κομμάτια  που είχαν απομείνει και συνεχίσει την πορεία μια που τα παιδιά ήταν πολύ μικρά ο Σάββας 4,5 και η Ρηνούλα 3,5. Και κάπου εκεί η Άννα αναλαμβάνει δράση μετά από γνωριμία λίγων ημερών (πολύ αγάπη ) και εγκαθίσταται μαζί τους ξεκινώντας από την αρχή. Η ίδια δεν ήξερε πώς να είναι μανούλα αλλά τα μικρούλια που απ’ ότι αποδείχθηκε είχαν ανάγκη από πολύ αγάπη και στοργή γιατί τους έλειπε κρεμάστηκαν επάνω της. Τις πιο πολλές φορές με λάθη, με κινήσεις ανώριμες αλλά πάντα με αγάπη με στοργή πολλές φορές με κατανόηση και άλλοτε χωρίς έμαθε μέσα από εκείνους πως είναι να είσαι μαμά, να τα διευθετείς όλα. Με τα χρόνια απόκτησε ακόμα ένα κοριτσάκι την Κατερινούλα και έτσι όλη μαζί η οικογένεια βάδισε αυτό τον σκληροτράχηλο δρόμο της ζωής. Έχει πολλές ενοχές όσο αφορά την αντιμετώπιση των παιδιών στην εφηβεία, όμως κάποιες φορές αισθάνεται  θαυμασμό γι’ αυτά τα δύο παιδιά που ενώ δέχθηκαν την απόρριψη της μάνας σε τόσο μικρή ηλικία, προχώρησαν την ζωή τους και στην πορεία έκαναν τις δικές τους οικογένειες χωρίς αυτό να επηρεάσει ακόμα και τις επιλογές συντρόφων τους. Μεταξύ τους είναι πολύ αγαπημένα και αυτό ήταν πάντα το καθοριστικό σημείο που επέβαλλε η μάνα-μητριά. Πόσο άσχημα ακούγεται αυτή η λέξη όμως υπάρχει και ο αντίποδας που βέβαια είναι σπάνιος αλλά εφικτός. Μέσα απ’ αυτά τα παιδιά η Άννα έμαθε να είναι μάνα και έγινε και καλύτερη μάνα για το παιδί που γέννησε. Τώρα είναι πια μεγάλα η Ρηνούλα έχει την δική της οικογένεια, όμως αν μέσα στα μάτια της κοιτάξεις έχει απαλύνει ο πόνος που  είχε στα παιδικά της χρόνια. Η Κατερινούλα έχει και εκείνη την δική της οικογένεια και τα αδέλφια της είναι  πολύ κοντά σε εκείνη.
Προσπάθησε η Άννα και ακόμα προσπαθεί τα παιδιά της να είναι καλά, όμως πάντα είχε και έχει δίπλα της τον αγαπημένο της που πάντα τη στηρίζει και την αγαπά. Η ιστορία αυτή είναι πολύ μεγάλη όμως θέλω να σταθώ στο ρόλο της μάνας και πόσο δύσκολος είναι. Εμπεριέχει αγωνία, άγχος, φόβο, δυσκολίες, ενεργητικότητα και τόσα άλλα. Όμως είναι ότι υπέροχο μπορεί να βιώσει μια γυναίκα  και ωριμότερη αργότερα να το μεταδώσει στα παιδιά της. Για τα δικά τους παιδιά.
Τώρα η Άννα χαίρεται και λατρεύει τα δύο εγγονάκια της από την Ρηνούλα και η ζωή πιστέψτε με, με όποιες δυσκολίες και αν σου τύχουν τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί με το χαμόγελο και τις κουβεντούλες της Άννα-Μαρίας και του Γιαννάκη, είναι η απόλυτη ευτυχία.
Γι’ αυτό αγαπημένα μου παιδιά και λατρεμένε μου Κωστάκη θα ευχαριστώ πάντα το Θεό που βρεθήκατε στο δρόμο μου και κάνατε την ζωή μου τόσο όμορφη.
Σήμερα που γιορτάζω ήθελα να τα μοιραστώ μαζί σας, γιατί είναι η ιστορία της ζωής μου!

ΜΑΜΑ…….Σ’ ΑΓΑΠΩ ΠΟΛΥ

Έφυγες και μου λείπεις πολύ. Στέγνωσαν πια τα δάκρυα μου, έχουν περάσει 4 χρόνια όμως δεν μπορώ να το πιστέψω ότι δεν είσαι εδώ. Μου λείπει η αγκαλιά σου, τα χάδια σου ακόμα και το να με μαλώνεις. Ξέρω ότι  με βλέπεις από εκεί που είσαι, σε αισθάνομαι, όμως λυπάμαι για όσα δεν προλάβαμε να ζήσουμε μαζί. Λυπάμαι που δεν γνώρισες τα εγγόνια μου, την Άννα-Μαρία και τον Γιαννάκη μου, λυπάμαι που δεν μπορώ να σ’ αγγίξω, νοιώθω μόνη χωρίς εσένα και τον μπαμπά. Όμως σήμερα γιορτάζεις και δεν θέλω να σε στεναχωρώ. Χρόνια πολλά μανούλα, σ’ αγαπώ μανούλα μου, καληνύχτα

Τετάρτη 4 Μαΐου 2011

Κακή μέρα η σημερινή…

Ενώ ξεκίνησε όμορφα, χαμογελαστά, πήγαμε ……κολείο [ο Γιάννης μου, ο εγγονός μου,, το λέει] και αφού έφτασα στο γραφείο και μπλέχτηκα με την δουλειά κατά την 01:00 χτύπησε το τηλέφωνο και ήταν η κόρη μου….Είμαστε στο νοσοκομείο και περιμένουμε να κάνουν ράμματα στην Άννα-Μαρία που χτύπησε το σαγόνι στο σχολείο. Τώρα αν πω ότι έφυγε το αίμα από πάνω μου, είναι λίγο…
Ειδοποίησα τον ….όμορφο [τον αντρούλη μου φυσικά] φτάσαμε μαζί στο νοσοκομείο και αντικρίσαμε μάνα και κόρη μέσα στην σκέψη και μαρασμό να περιμένουν να μπουν….για τα περαιτέρω!!
Πλήρωσα μου είπε η κόρη μου 5€ και περιμένω να μας φωνάξουν…..
Και……ξαφνικά μέσα στην αίθουσα ακούγεται το πρώτο ….βήξιμο, το δεύτερο…το τρίτο και…….και μετά συμφωνία βήχα, συνάχι και όλα τα συναφή.
Δεν περίμενα λεπτό, πήρα τηλέφωνο ένα γνωστό χειρούργο της πόλης μας και σε λίγα λεπτά κατευθυνόμασταν για την κλινική.
Αποτέλεσμα: γλυτώσαμε τα ράμματα γιατί ο γιατρός της έβαλε κάτι στικάκια που θα τα βγάλει την Δευτέρα και την αναμονή…του νοσοκομείου που στα καλύτερα του είναι από 3 ώρες  και πάνω…
Το γεγονός ότι έκλαιγε είναι ακόμα μέσα στην καρδιά μου………
Ευτυχώς όλα καλά όμως σε τι σύστημα υγείας έχουμε κρεμαστεί;
Θύμωσα πάρα πολύ σήμερα και δεν ξέρω πια γιατί ανεχόμαστε αυτή την κατάσταση…….Αν ήταν το παιδί κάποιου επιφανούς [δηλ. κλέφτη πολιτικού] θα περίμενε έτσι; Θα αντιμετωπιζόταν έτσι;
Α…. και μην ξεχάσουμε να τους δώσουμε τα χρήματα που ζητάνε οι συνταξιούχοι πολιτικοί ως αναδρομικά μετά από προσφυγές που έχουν κάνει και ο μικρομεσαίος συνταξιούχος ας  ζει με τα 500€ σύνταξη που παίρνει…Τι να πω…ήταν μια κακή μέρα η σημερινή και από πλευράς ειδήσεων και από πλευράς γεγονότων. Καληνύχτα ημερολόγιο μου……

Τρίτη 26 Απριλίου 2011

Πάει και αυτή η Κυριακή……..

Πέρασε και το Πάσχα και τα κεφάλια μέσα! Τρέξιμο, ψώνια, έξοδα και κούραση. Μαγείρεμα, συνάξεις με συγγενείς και τώρα……ξανά στον αγώνα. Φέτος ήταν ήσυχα για την οικογένεια μου αλλά και όμορφα. Είχε έρθει και η ξαδέλφη μου,  και περάσαμε όμορφα. Κάναμε και τα γενέθλια  της μικρής που τα ευχαριστήθηκε και τώρα ξανά δουλειά, δουλειά……
Χρόνια πολλά σε όλους, υγεία και ευτυχία.

Σάββατο 23 Απριλίου 2011

ΕΥΧΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ

Καλή Ανάσταση σε όλους σε όλη την γη, να σας χαρίζει ο Χριστούλης υγεία, αγάπη, υπομονή να αντέξουμε τα πάθη της οικονομίας και ευημερία στις οικογένειες σας.

Κυριακή 16 Ιανουαρίου 2011

Πώς θα καταπολεμήσετε το άγχος; Γράψτε! - FreeGossip.gr

Πώς θα καταπολεμήσετε το άγχος; Γράψτε! - FreeGossip.gr

ΔΥΟ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΕΝΤΕ ΧΑΡΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ

Η  κόρη μου και η ανηψιά της, μελένιες  αγάπες!!

Η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ

Ανέκαθεν μου άρεσε αυτό το τραγούδι, τώρα νομίζω ότι ξέρω γιατί. Ασυνείδητα ίσως είχα προαισθανθεί την κατάληξη αυτού που ζούμε τώρα. Μακάρι να μπορέσουμε να βγούμε απο την κατάθλιψη που μας περιβάλλει. Γύρω σου αν κοιτάξεις αισθάνεσαι μια ατονία, μια βαρεμάρα και μια αδιαφορία, όπου και αν κοιτάξεις υπάρχουν ά-νεργοι, α-παισιόδοξοι, α-διάφοροι, ά-διάλλακτοι, α-μετανόητοι, ά-φραγκοι  και άλλες  ιδιότητες ανθρώπων με το στερητικό α-,  όμως εγώ δεν ξεχνώ και αν θέλετε δεν θέλω να πιστέψω ότι έχουν πάψει να είναι ά-νθρωποι, που τελικά αυτό μετρά σ' αυτή την ζωή.
Ενώ εκ  φυσεως είμαι αισιόδοξος άνθρωπος, νομίζω ότι τελικά είμαστε σε τέλμα και πρέπει να γυρίσουμε στον δίπλα μας και να μοιραστούμε συναισθήματα γιατί έχουμε χαθεί μέσα στον υλισμό και αυτός είναι που μας έφερε στα πρόθυρα..........νευρική-οικονομική κρίσης.
Συμπέρασμα: ψυχραιμία και.....θάρθει άσπρη μέρα και για μας!!

ΚΩΣΤΑΣ ΧΑΤΖΗΣ - ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ

Πέμπτη 13 Ιανουαρίου 2011

Ο ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ ..........ΑΝΘΡΩΠΟΣ

Την  έλεγαν Χαρίκλεια ήταν 86 ετών και μεγάλωσε σ’ ένα χωριό στο Πήλιο. Είχε 2 αδελφές που της αγαπούσε πολύ. Ο πατέρας της ήταν ο ήρωας της, ένας λεβεντόκορμος άντρας που φρόντιζε τα  τρία του κορίτσια  και την γυναίκα του. Παντρεύτηκε από έρωτα και τίμησε τον άντρα της μέχρι που έφυγε από κοντά της. Ήταν ένας ήρεμος άνθρωπος, αγαπούσε την εκκλησία και ήταν αγαπητή στην ενορία της, Βοηθούσε πολύ τους ανθρώπους  γύρω της με όποιον τρόπο μπορούσε.
Καθώς παντρεύτηκε έπρεπε να φύγει από το χωριό και να ‘ρθει στην πόλη διότι οι επιλογές για εργασία στο χωριό ήταν ανύπαρκτες για τον άντρα της. Κατέβηκε λοιπόν στο Βόλο και αφού περιπλανήθηκε σε διάφορα σπίτια με ενοίκιο κατέληξε να αποκτήσει ένα μικρό σπιτάκι μετά από πολύ σκληρή δουλειά και από εκείνη και από τον άντρα της.
Έζησε την πλημμύρα στο Βόλο και  έχοντας αγκαλιά το πρώτο της παιδί είχε ανεβεί επάνω σ’ ένα λεωφορείο  για να σωθούν από το ορμητικό ποτάμι.
Απέκτησε δύο παιδιά και ευτύχησε να δει  4 εγγόνια και 2 δισέγγονα. Οι πίκρες ήταν πολλές που της έδωσε η ζωή, της φέρθηκε σκληρά, αρρώστησε ο άντρας της και πολλές άλλες ατυχίες, αλλά όλα τα υπέμενε με στωικότητα και καρτερία και όταν της μιλούσες η ηρεμία ήταν εκείνη που φαινόταν στο πρόσωπο της.
Δούλεψε πολύ στην ζωή της, καθάριζε σπίτια και τα τελευταία χρόνια δούλευε σε μια οικογένεια, μεγαλώνοντας τα παιδιά τους, που την αγαπούσαν πολύ.
Ήταν κοντά πολύ με τις αδελφές της που ζούσαν στο χωριό και πολλές φορές δεν τους ξεχώριζε από την οικογένεια της, και λάτρευε τα εγγόνια της που είχε αποκτήσει από τους γιούς της.
Είχε κανονιστεί τα τελευταία χρόνια να ζει μαζί με τον μικρό της το γιό στο σπιτάκι που είχε αποκτήσει. Ο άλλος της γιός ήταν παντρεμένος και είχε τρία παιδιά. Όμως για ακόμη μια φορά η ζωή της έδειξε το σκληρό της πρόσωπο. Πέρσι τα Χριστούγεννα έχασε το μικρό της γιό μετά από πολύχρονη  μάχη με την αρρώστια του αιώνα, τον διαβήτη.
Από τότε άρχισε η κατιούσα για εκείνη, οι δυνάμεις της άρχισαν να την εγκαταλείπουν. Μετακόμισε στο σπίτι του μεγάλου της γιού και μαζί με το γιό της και την νύφη της  έζησε μέχρι χθες το πρωί που έφυγε για το μεγάλο ταξίδι….
Οι ευχές που έδωσε στο γιό της και περισσότερο στην νύφη της την Αννούλα έτσι την έλεγε,  ήταν αμέτρητες. Είχε ένα καλό λόγο μόλις έμπαινε στο σπίτι  έβλεπες την ανησυχία που είχε αργήσει να γυρίσει από την δουλειά, η Αννούλα. Διηγιόταν ιστορίες για τους γονείς της, χαιρόταν τα δισέγγονα της και καμάρωνε για τα εγγόνια της.
Έφυγε χθες το πρωί, αφού περίμενε να ξυπνήσει η Αννούλα της για να την χαιρετήσει. Έφυγε ήρεμα και αθόρυβα έτσι όπως είχε ζήσει την ζωή της.
Τους τελευταίους μήνες είχαμε έρθει πολύ κοντά και είχαμε βρει τους κώδικες  για να επικοινωνήσουμε. Ήταν ο τελευταίος  από τους δικούς μου ανθρώπους  που σήμερα χαιρέτησα και αυτό με θλίβει πολύ.
Η Χαρίκλεια ήταν δικός μου άνθρωπος και εγώ ήμουν η Αννούλα της…..Ήταν η πεθερά μου και είμαι περήφανη που υπήρξε στη ζωή μου. Καλό ταξίδι, μανούλα.

Δευτέρα 10 Ιανουαρίου 2011

ΤΙ ΕΙΔΕ......Ο ΚΙΝΕΖΟΣ

Μέσα στην ησυχία του ΣΚ είδα και κάποιες καινούργιες ταινιούλες. Είδα το stone με τον Έντουαρτ Νόρτον, πολύ κακό για το τίποτα. Μέτριος ο Ντε Νίρο, καλός ο Νόρτον αργή πλοκή και όχι έξυπνο σενάριο. Είδα επίσης και τον "μαύρο κύκνο", μην το δείτε θα χάσετε πολύτιμο χρόνο.
Τελικά όπου ακούς πολλά κεράσια.........

Κυριακή 9 Ιανουαρίου 2011

ΚΥΡΙΑΚΗ

Ναταν όλη η βδομάδα Κυριακή, ξεκούραση και ξενιασιά. Ήρθαν και οι δύο μεγάλες μου αγάπες [τα εγγόνια μου] και παίξαμε, παίξαμε, παίξαμε........ζωγραφίσαμε ακούσαμε τα hits που συνήθως ακούμε [μια ωραία πεταλούδα, γύρω γύρω όλοι, φυσικά ΛΙΛΙΠΟΥΠΟΛΗ, κλπ], φάγαμε, φιληθήκαμε, αγκαλιαστήκαμε και  χωριστήκαμε ανανεώνοντας το ραντεβού μας......
Νάταν  κάθε μέρα έτσι!!!
Και τώρα λίγο σεργιάνι στα μπλοκόσπιτα που αγαπώ, και τα ξαναλέμε.....