Ανέκαθεν μου άρεσε αυτό το τραγούδι, τώρα νομίζω ότι ξέρω γιατί. Ασυνείδητα ίσως είχα προαισθανθεί την κατάληξη αυτού που ζούμε τώρα. Μακάρι να μπορέσουμε να βγούμε απο την κατάθλιψη που μας περιβάλλει. Γύρω σου αν κοιτάξεις αισθάνεσαι μια ατονία, μια βαρεμάρα και μια αδιαφορία, όπου και αν κοιτάξεις υπάρχουν ά-νεργοι, α-παισιόδοξοι, α-διάφοροι, ά-διάλλακτοι, α-μετανόητοι, ά-φραγκοι και άλλες ιδιότητες ανθρώπων με το στερητικό α-, όμως εγώ δεν ξεχνώ και αν θέλετε δεν θέλω να πιστέψω ότι έχουν πάψει να είναι ά-νθρωποι, που τελικά αυτό μετρά σ' αυτή την ζωή.
Ενώ εκ φυσεως είμαι αισιόδοξος άνθρωπος, νομίζω ότι τελικά είμαστε σε τέλμα και πρέπει να γυρίσουμε στον δίπλα μας και να μοιραστούμε συναισθήματα γιατί έχουμε χαθεί μέσα στον υλισμό και αυτός είναι που μας έφερε στα πρόθυρα..........νευρική-οικονομική κρίσης.
Συμπέρασμα: ψυχραιμία και.....θάρθει άσπρη μέρα και για μας!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου